De Weg – Camino de Santiago de Compostella

Van het weekend weer even het een en ander gedaan aan de website en wat artikelen teruggelezen. Hierbij heb ik even mijn “Bucketlist” doorgenomen en mijn oog valt gelijk weer op de Camino de Santiago de Compostella. Een lang gekoesterde wens om eens in mijn leven de Camino te gaan wandelen. Maar waar tot op de dag van vandaag nog steeds niets van terecht gekomen is. Hoe dan ook, de Camino de Santiago de Compostella blijft aan me trekken.

De Camino (Francés) is de tocht vanuit Saint Jean Pied de Port, bij de Pyreneeën in Frankrijk, naar Santiago de Compostela in Spanje. Een Pelgrimsroute van zo’n 800 km, de meest populaire van alle Sint Jacobswegen, die echt al jaren op mijn lijstje staat. Sinds de ontdekking van het graf van Sint Jacob in Compostela in de negende eeuw, werd de Sint Jacobsweg de belangrijkste pelgrimsroute in middeleeuws Europa. Langs deze Camino zijn in honderden jaren tijd heiligen, zondaars, generaals, buitenbeentjes, koningen en koninginnen getrokken vanuit allerlei landen in Europa. Tegenwoordig komen pelgrims vanuit de hele wereld om deze Camino te wandelen. Voor de een is het een sportieve uitdaging, voor de ander uit geloofsovertuiging, een spirituele zoektocht of simpelweg om ontspannen te willen genieten van de natuur en de sociale aspecten. En waarom trekt deze Camino de Santiago de Compostella zo aan mij..?

Deze Camino Francés wil ik echt een keer wandelen, maar de vraag waarom precies zou ik nu niet echt kunnen beantwoorden. Al jaren wil ik het, maar het is er nog steeds niet van gekomen. Huisje, Boompje, Beestje had eerst prioriteit en natuurlijk ook werk. Maar zo langzaam aan kom ik, met het opgroeien van de kinderen, in een positie dat het er eindelijk een keer van kan gaan komen.

Als ik zo over de vraag nadenk en zoek naar een verklaring, gaan mijn gedachtes terug naar mijn jeugd. Het moet of eind jaren 70 of begin jaren 80 geweest zijn (ik zal de foto’s eens opzoeken), met mijn ouders op vakantie in Frankrijk op een camping aan de Dordogne. En op een dag brachten we een bezoek aan het plaatsje Roc-Amadour (de rots van Amadour). Deze stad is na Lourdes de meest bezochte bedevaartsplaats van Frankrijk.

Rocamadour werd voor pelgrims een zeer populaire bedevaartsplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. De stad is gebouwd tegen een rots en boven op die rots is ligt een burcht. Tussen de stad en de burcht in liggen zeven heiligdommen aan de Parvis des Églises, te bereiken via een trap met 223 treden. Wat ik me nu nog kan herinneren is dat er schelpen in de treden van de trap waren. Mijn vader wist te vertellen dat hier vroeger veel pelgrims kwamen die de trap op hun knieën naar boven gingen als boetedoening. Het heeft destijds heel veel indruk op mij gemaakt, aangezien ik het nu nog weet en die dag als de dag van gisteren voor me kan zien. Waarschijnlijk ligt hier wel de oorsprong van het waarom ik de Camino wil wandelen. De mystiek van een pelgrimage waarover mijn vader destijds vertelde.

En zoals ik er nu over nadenk heeft het denk ik ook te maken met het even afstand nemen van het hectische dagelijks bestaan, tot bezinning komen en inspiratie opdoen.

Deze Camino Francés wil ik dus echt een keer wandelen, de vraag nu als alleen wanneer. Al jaren heb ik het in mijn kop zitten, dat ik dan van huis uit naar Santiago de Compostela zou willen lopen. Maar misschien moet ik dat maar gewoon vanuit de Pyreneeën gaan ondernemen, want er moet tenslotte ook nog gewerkt worden naast het wandelen. En maanden van huis om even naar Santiago te wandelen kan natuurlijk ook (nog) niet.

Ooit, jaren geleden had ik hiervoor al wat boeken en een ANWB reisgids aangeschaft om me in te lezen. Na het lezen van mijn Bucketlist heb ik gelijk maar even deze boeken over de Camino uit de kast gehaald.

Voettocht naar Santiago de Compostela

Echt jaren geleden kocht ik het boek van Shirley Maclaine: “Voettocht naar Santiago de Compostela”. Om te lezen hoe anderen de Camino hadden ervaren. Dit boek vond ik eigenlijk wat zweverig en heb ik het destijds nooit uitgelezen. Het papiertje om aan te geven waar ik was zat nog vrij in het begin. Ik geloof best dat het voor vele een Spirituele reis zal zijn, maar ikzelf ben niet echt op zoek naar het spirituele of het (misschien wat oneerbiedig) zweverige. Volgens mij sta ik toch wat meer met beide benen op de grond. Nu heb ik het boek toch weer naar voren genomen en ben weer begonnen met lezen. Toch benieuwd naar hoe het afloopt.

Ze hoorden mijn schreeuwen niet

Zo’n tien jaar geleden was ik in Schotland, waar ik Erik Paskamp leerde kennen. Erik was daar met een groep veteranen met PTSS en zij liepen daar de West-Highland way om samen het een en ander te kunnen verwerken van de ervaringen die zij opgedaan hadden tijdens hun uitzendingen. Op de veteranendag daarna leerde ik zijn vrouw Lyanne kennen.

Lyanne Paskamp (1965) wordt in 1992 als militair chauffeur uitgezonden naar de Bosnische hoofdstad Sarajevo. Het toeval wil dat haar echtgenoot Erik als marechaussee op dezelfde locatie terechtkomt. Het echtpaar wordt ingekwartierd in het roemruchte Rainbow Hotel dat zwaar onder vuur komt te liggen als de oorlog in alle hevigheid losbarst. De Nederlandse eenheden waar zij deel van uitmaken, zien zich gedwongen om onder voortdurende beschietingen te vluchten naar Belgrado. Na terugkeer in Nederland is er nauwelijks sprake van nazorg.

Als Erik door een zwaar dienstongeval een arm kwijtraakt, haar vader in 2004 overlijdt en vervolgens blijkt dat haar tweede dochter Anniek suïcidaal is, raakt Lyanne in steeds grotere geestelijke nood. Met de diagnose posttraumatische stress stoornis (PTSS) begint een moeizame tocht langs hulpverleningsinstanties, maar een succesvolle behandeling blijft uit. Dankzij onder meer een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella knokt Lyanne zich langzaam maar zeker een weg terug naar geluk voor haarzelf en haar gezin.

Lyanne is een voorbeeld voor mij en met haar heb ik het een paar keer over de Camino gehad. De eerste keer dat ze de Camino wandelde heeft ze de tocht niet afgemaakt, maar halverwege afgehaakt en terug naar huis gegaan. In het boek beschrijft ze zeer openhartig over die eerste tocht, waarbij ze het zeer zwaar met zichzelf heeft. Enige tijd later wandelt ze samen met haar tweelingzus Debbie wel de gehele Camino. Met veel respect voor Lyanne heb ik haar boek in één ruk uitgelezen. Na een hele moeilijke weg langs de instanties klimt ze er toch op eigen kracht langzaam uit. Ook het schrijven van dit boek heeft hierbij zeker geholpen. Echt een aanrader.

Lyanne, respect en bedankt!

Bovenstaande links zijn affiliate links. Mocht je aankopen doen bij Bol.com via deze links, dan krijg ik daarvan een beetje commissie. Dit kost jou niks extra’s en zorgt ervoor dat ik mijn blog kan onderhouden. Of in dit geval wat geld opzij kan leggen voor de Camino.

De weg naar Santiago

In 2012 was er op de televisie bij Kruispunt van KRO/NCRV een zesdelige RKK-serie genaamd “De weg naar Santiago”. Waarin presentator Wilfred Kemp diverse pelgrims volgt tijdens hun tocht en hen verwelkomt aan het eindpunt in Santiago. Ik heb ze allemaal met belangstelling gekeken en heeft bij mij de interesse naar de Camino ook meer aangewakkerd.

The way

Laatst weer de film “The Way” van Emilio Estevez zitten kijken. Het verhaal gaat over Daniel (Emilio Estevez), de zoon van de Amerikaanse dokter Tom (Martin Sheen). Hij is een fervente wandelaar en legt de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella af. Tijdens de tocht wordt Daniel echter het slachtoffer van een storm en komt hij om het leven. Tom heeft nooit begrepen waarom zijn zoon die tocht wou afleggen. Op zoek naar antwoorden en het lichaam van zijn zoon trekt Tom naar Saint-Jean-Pied-de-Port, waar hij begint aan dezelfde pelgrimsroute. Onderweg wordt hij onderworpen aan de gevaren van een lange wandeltocht, maar ontmoet hij ook enkele lotgenoten.

Een paar jaar geleden kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn ouders een wandelstok met Jacobs-schelp en Calabash, voor me meegenomen uit Santiago de Compostela. Mede als hint en motivatie om toch de Camino te gaan wandelen. Nu ik de 50 gepasseerd ben en in wat rustiger vaarwater kom, komt ook de tijd om eindelijk plannen te gaan maken om de Camino ook daadwerkelijk te gaan wandelen. Ik ben nu aan het kijken naar een geschikt moment en een berekening aan het maken wat het me allemaal zou gaan kosten.

Waarschijnlijk wordt het volgend jaar. Mede ook gezien de Corona crisis waar we nu mee te maken hebben en het financiële plaatje. Want voor mij als ZZP-er betekent het wel dat ik mijn bedrijf voor de periode van dik een maand moet gaan stil leggen. Dus geen inkomsten zal hebben en die zullen toch vanuit een potje aangevuld moeten worden. Maar goed, het idee is er, de planning gaat nu gemaakt worden. De voorbereiding zal eerdaags ook beginnen en de uitvoering richt ik voorlopig even op volgend jaar.

Mocht er iemand zijn die de Camino de Santiago de Compostella al gewandeld heeft en zijn/haar uitgaven met mij zou willen delen, wat je zoal per dag kwijt bent, of wat je zoal voor de gehele Camino kwijt bent aan voeding, logés, etc, plaats dan graag een reactie, zodat ik enig inzicht kan krijgen om een goed budgetoverzicht te kunnen maken. Sowieso zijn alle reacties wel leuk.